လွပတဲ့ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္

တစ္ခ်ိန္တုန္းကေပါ့.....

ေပါ့ပါးလြတ္လပ္ခဲ့တယ္.....
အားမာန္ေတြ အျပည့္ရိွခဲ့တယ္.....
အရမ္း လန္းဆန္းတက္ႀကြခဲ့တယ္.....
ယံုႀကည္မွဳေတြ အျပည့္ရိွေနခဲ့တယ္.....
ဘ၀တစ္ခုလံုး သူတို့အတြက္ အရာရာ ေပးဆပ္ခဲ့တယ္.....
ဦးေႏွာက္ထဲမွာ သူတို့ကို ဘယ္လို သင္ႀကားျပသရမလဲ အျမဲစဥ္းစားေနခဲ့တယ္.....

က်ြန္မက သူတို့ေတြကို သံေယာဇဥ္ရိွသလို သူတို့အားလံုးကလည္း က်ြန္မကိုခ်စ္တယ္....
သူတို့ရဲ့ အသိုက္အျမံုေလးထဲမွာဘဲ ေပ်ာ္ေမြ့ေနခဲ့တယ္.....
က်ြန္မ...အဲဒီဘ၀ေလးကို အရမ္းျမတ္ႏိုးခဲ့တယ္.....
အညတရ ေက်ာက္ရိုင္းတံုးေလးေတြကို လွပသန့္စင္ အရည္အေသြးရိွတဲ့ ရတနာေလးေတြျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီး အသက္သြင္းခဲ့တယ္....
တန္ဖိုးရိွတဲ့ ရတနာေလးေတြအျဖစ္ ပဲြလယ္တင့္ေနႀကပါျပီ.....
တကယ္ပါဘဲ.....

လွပတဲ့ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ကို သီဖဲြ့ခဲ့ပါတယ္.....

(ဆန္းစေန၀န္း)