ကေလးႏွစ္ေယာက္အေမ ရံုးတက္အလုပ္လုပ္ရသူတစ္ေယာက္အဖို့ မနက္ခင္းတိုင္းရဲ့ စကၠန့္တိုင္းဟာ တန္ဖိုးရိွလွပါတယ္။ မနက္ ကိုယ္အိပ္ရာထရင္ သူတို့ေလးေတြလည္း ႏိုးျပီး လိုပ္ထတတ္တာမို့ အလုပ္က သိပ္မတြင္က်ယ္လွပါဘူး။သူတို့ မ်က္ႏွာသစ္ သန့္ရွင္းေရးလုပ္ ျပီးရင္ ကဗ်ာသီခ်င္းဖြင့္ျပထားျပီး မနက္စာအတြက္ စီစဥ္ရတယ္။(ေန့ခင္းစာအတြက္ကေတာ့ ခ်က္ရန္ျပင္ဆင္ထားတာေတြကို ကိုယ္က အေပၚယံ ခ်က္လိုက္ရံုပါဘဲ။ အျမန္က်က္ တဲ့ ဟင္းမ်ိုးဘဲ ခ်က္ရတယ္။)
ကိုယ္ရံုးမသြားခင္ သူတို့ေလးေတြ ဗိုက္၀ဖို့အေရးႀကီးတယ္။
အႀကီးမေလးလည္း မူႀကိဳမသြားခင္ မနက္စာ ၀၀ေလးေက်ြးလိုက္ခ်င္တယ္။ သူက အစားကိုနည္းတာ။ ကိုယ္ထည့္ေပးတာေလး ကုန္ေအာင္စားရင္ျဖင့္ ကိုယ့္မွာပီတိျဖာ ေက်နပ္လို့။
ေန့လည္စာေတာ့ ေကာ်င္းေက်ြးတယ္။ အရင္လေတြက ေက်ာင္းမွာ ေန့လည္စာစားရင္ မကုန္ေတာ့ သူမွာ stress ေတြျဖစ္လို့။ အခုရက္ပိုင္းေတာ့ျဖင့္ ထမင္းလည္းကုန္ေအာင္စားႏိုင္တယ္တဲ့။ သူလည္းေက်ာင္းေပ်ာ္ ကိုယ္လည္းေက်နပ္ေပါ့။
အငယ္ေလးဆိုရင္လည္း ကိုယ္ရံုးတက္ခ်ိန္မွာ အိမ္မွာတေနကုန္ထားခဲ့ရတာ။ အဲဒီေတာ့ ကိုယ္မသြားခင္ မနက္စာ ၀၀ေလးေက်ြးခ်င္တာ။ ကိုယ္ေက်ြးတဲ့ အစားစားတဲ့ ရက္ဆိုရင္ ေက်နပ္ျပီး မစားဘူးဆိုရင္ေတာ့ ကေလးမ်ား ဗိုက္ဆာေနမလား၊ ပိန္သြားေတာ့မလား စသျဖင့္ ေတြး စိတ္ပူေနရတာ။
ဒီမနက္လည္း ခါတိုင္းလိုဘဲ။ ၀ုန္းဒိုင္းက်ဲတဲ့ မနက္ခင္းေပါ့. ကေလးႏွစ္ေယာက္က လြယ္လြယ္ကူကူ မနက္စာ ေက်ြးလို့ရျပီး ကိုယ့္အတြက္ ေတာ့ ရံုးေရာက္မွ စားပါေတာ့မယ္ေလ ဆိုျပီး ရံုးကားမလာခင္ (၁၀)မိနစ္အလိုမွာ သားေေလးကို ႏို့တိုက္ေနတာ။
အိမ္ကို ခဏ အလည္ေရာက္ေနတဲ့ အေမက သမီးမသြားေသးဘူးဆိုရင္ အေမထမင္းေလး ျပင္ေပးမယ္ စားလိုက္အံုးဆိုျပီး ကိုယ္သိပ္ႀကိဳက္တဲ့ ပဲျပဳတ္ဆီဆမ္းေလးနဲ့ ငပိေႀကာ္လးကို ဇြန္းတပ္ျပင္ဆင္ေပးတယ္။ ေအာ္ အဲဒီအခါမွ အေမလည္း ထမင္းစားေလ ဆိုျပီး
ဧည့္သည္အေမကို ကိုယ္ကထမင္းေက်ြးဖို့ သတိျပန္ရတယ္။ သမီးစားစား အေမျပီးမွ စားမယ္ ဆိုျပီး ကိုယ္ထမင္းစားတာကို ေစာင့္ႀကည့္ေနတဲ့ ကိုယ္အေမကို ႀကည့္ျပီး ၀မ္းနည္းလာတယ္။ မိဘတိုင္းဟာ ဒီလိုပါဘဲ။ ဘာမဟုတ္တဲ့ အရာေလးအတြက္ေတာင္ သူတို့အတြက္မႀကည့္ ။ သားသမီးအတြက္ဘဲ ဦးစားေပးစဥ္းစားတယ္။
အေမရယ္
အေမကေတာ့ သမီးတို့အတြက္ အရင္ကလည္း စီးဆင္းခဲ့တယ္... အခုလည္း စီးဆင္းဆဲပါ...ေနာင္လည္း ဆက္လက္စီးဆင္းေနအံုးမွာပါ။
ထာ၀ရစုန္ဆင္းေနတဲ့ ျမစ္တစ္စင္းေပါ့......
ကိုယ္လည္း သားသမီးေတြအတြက္ ..... ႀကိဳးစားရင္း
ကိုယ္လည္း သားသမီးေတြအတြက္ ..... ႀကိဳးစားရင္း
(ဆန္းစေနဝန္း)
